Het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden diende zich te buigen over de vraag of een vereffenaar niet alleen in zijn hoedanigheid van vereffenaar aansprakelijk was, maar ook persoonlijk. In deze procedure ging het om een vereffenaar die tot drie keer toe geweigerd had om mee te werken aan de verkoop van een appartement, waardoor de erfgenamen schade hebben geleden. Ook zou hij geen deugdelijke boedelbeschrijving hebben gemaakt en had hij het appartement niet verhuurd.
Op 29 oktober 2019 (ECLI:NL:GHARL:2019:9205) oordeelt het gerechtshof in rechtsoverweging 5.13 dat een vereffenaar een ruime mate van vrijheid heeft om te bepalen op welke wijze en langs welke weg hij de belangen die bij de vereffening betrokken zijn, het beste kan dienen. De vraag is of de vereffenaar in de gegeven omstandigheden in redelijkheid tot de door hem gevolgde gedragslijn had mogen komen en of hem van zijn handelen of nalaten persoonlijk een verwijt kan worden gemaakt. Daarbij refereert het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden aan de Maclou-norm (HR 19 april 1996, NJ 1996/727).
Het gerechtshof oordeelt dat de vereffenaar in redelijkheid niet had mogen handelen zoals hij heeft gedaan. Hij heeft onvoorwaardelijk toegezegd om mee te werken aan de verkoop en levering van het appartement en heeft dit ook vastgelegd in een vaststellingsovereenkomst. Deze afspraak is de vereffenaar niet nagekomen, en dat kan hem persoonlijk verweten worden, zeker nu de vereffenaar een notaris is.
Deze uitspraak laat zien dat een vereffenaar ook persoonlijk aansprakelijk kan zijn, en dus niet alleen in hoedanigheid (q.q.). Een vereffenaar moet uiteraard te allen tijde voorkomen dat hem een persoonlijk verwijt te maken valt in het kader van de vereffening van een nalatenschap.
Dit artikel is onderdeel van de VereffeningsFlits september 2020. Bekijk het volledige overzicht.
VereffeningsFlits | sept. ’20
